فرازی از مناجات شهید بزرگوار حجت الاسلام مهندس ابراهیم فیاضی- 1365/2/31

خدای بزرگ! من چگونه به کوچکی ام در پیشگاه تو اظهار کنم؟ این دل من آتشدان عشق تو شد.خدای بزرگ! این روح جسته ام را، این دل بی تابم را و این سر پر شورم را به تو می سپارم.

خدایا! ای که هر کس در معامله عشق تو راه یافت به قیمتی رسید، همه وجودم ، همه سلول های بدنم و همه جانم فدای تو باد.خدایا! می توانم جرأت کنم و بگویم میخواهم در راه تو خود را ببازم.

خدای عزیز! نمیدانم چرا همه وجودم در نظرم بدون نگاه به تو هیچ می آید.نمی دانم چرا علاقه ام به تو بیش از علاقه ام به خود است. این چه  عنایتی است که به این حقیر مقصر کرده ای؟ تو چقدر خوبی؟ چقدر جمیلی؟ چقدر عزیزی؟

ای همه چیز من! ای که اگر شوق لقای تو نبود ، من لحظه ای ماندن در اینجا را تحمل نمی کردم؛ای که اگر وعده "ان مع العسر یسرا"ی تو نبود، با همه عالم قهر میکردم؛ دوست دارم در بیابانی تنها دور از چشم هر کس در آتش عشق تو بسوزم و بسوزم و بسوزم و ملائکةالله در حلقه این آتش ، راز "انی اعلم ما لا تعلمون" را تماشا کنند.

عموی عزیز و بزرگوارم در تابستان سال 1336 در روستای با صفای دینکوه در شهرستان نور به دنیا آمد و در ساعت یک نیمه شب هفتم بهمن ماه 1365 در عملیات کربلای پنج در سرزمین مقدس شلمچه به شهادت رسید. پیکر پاک عمو ابراهیم بعد از دوازده سال در زمستان 1377 توسط گروه تفحص سپاه شناسایی و به زادگاهش منتقل و به خاک سپرده شد.