سلام
«داشتیم با ماشن تو شهر میرفتیم. یهو عصبانی داد زد نگه دار ببینم این کیه. نگه داشتم. پیاده شد رفت طرف مردی که لباس کردی پوشیده بود. هیکلش دو برابر حاج احمد بود. داشت با سبیل کلفت و بناگوش در رفتش بازی میکرد. حاجی رفت جلوش وایساد و قاطعانه و محکم و با همون عصبانیت پرسد ببینم تو کی هستی؟ یارو نگاهی کرد و گفت من کومله ام. حاجی نه گذاشت نه برداشت چنان سیلی محکمی خوابوند زیر گوشش که یارو خورد رمین. حاج احمد رفت بالا سرش ایستاد و گفت تو این شهر فقط یک طایفه داریم اونم جمهوریه اسلامیه والسلام.»
نمیدونم تا حالا حس کردید یه نفر جاش خیلی خالیه. بعضی وقتها توی بعضی شرایط آدم جای خالی خیلیا رو حس میکنه که اگه بودن شرایط ازین رو به اون رو میشد. من این روزا دقیقا همچین احساسی دارم. تو مسایل و حرف و حدیثای این روزا و مکتب ایرانی و جریان انحرافی و لاشه جنیش سبز لجنی و مشایی وبگیرو ببند و برو بیا و... به طرز وحشت انگیزناکی! جای یکی مثل حاج احمد خالیه . به شددددت. فهمیدید کیو میگم یا نه؟ حاج احمد متوسلیان. کسی که برخلاف بعضی بچه بسیجیا که میگن کاش شهید شده باشه تا امروز رو نبینه من میگم کاش زنده باشه تا امروز رو ببینه. راه بیفته جلو ماهام پشت سرش. بهترین فرماندهی که جوونای امروز تو این شرایط تو لشگر فداییان حضرت سید علی میتونن داشته باشن حاج احمده ولا غیر. اشداء علی الکفار رحماء بینهم . کاش بود و تو گوش همه ی اونایی که نون انقلاب و امام و شهدا رو خوردن و گنده شدن میزد و میگفت تو این مملکت فقط یک طایفه و جریان داریم :جمهوری اسلامی نه یک کلمه کم نه یک کلمه زیاد.
توسط : 
