یه مدت دسترسی به اینترنت نداشتم یه مدتم تنبلیم گرفته بود و یه مدتم...بماند. الانم زیاد حوصله نوشتن ندارم. مدتیه به وب برو بچه های ارزشی و به قولی حزب اللهی که سر میزنم اعصابم خط خطی میشه. یکی میگه احمدی نژاد مطلق خوبه یکی میگه مطلق بده، یکی میگه حیف شد رفت یکی میگه کاش زودتر میرفت... ازون طرف هم یه عده ای از الان وااسلاماه سر دادن ؛که چی، که روحانی رییس جمهور شده. آخه مومن چرا نگاهمون صفر و یکی شده؟ چرا هر چیزی رو جای خودش نمیبینیم؟ احمدی نژاد خوب بود ، دوستش داشتیم، دو دوره با جان و مال و آبرو حمایتش کردیم ولی اشتباهاتش قابل کتمان نیست کما اینکه بعضیهاش قابل جبران هم نیست.
در مورد نوع نگاه دوستانم به آقای روحانی و دولتش انتقاد دارم. به نظرم دوستان یکمی بدبینانه و با پیش داروی دارن نگاه میکنن به دولت یازدهم. بد و خوب رو به موازات هم و در جای خودش باید دید. از خوبی باید تعریف کرد و حمایت و از بدی باید نهی کرد و انتقاد. من شخصا بسیاری از صحبتهای آقای روحانی رو خیلی پسندیدم و باید اعتراف کنم امیدوار شدم به ایشون. برای مثال صحبتهاشون تو مراسم تحلیف یا تو کنفرانس خبری و تا حدودی هم تو مراسم تنفیذ. الیته انتقادات زیادی به وزرای انتخابیشون دارم و از لحاظ سیاسی و عقیدتی و حتی حوزه تخصصی با خیلی هاشون مشکل جدی دارم اما سسعی میکنم زود قضاوت نکنم. یادمه سال هشتاد و چهار هر کسی از احمدی نژاد انتقاد میکرد خیلی ها و خود من میگفتیم الان زوده واسه قضاوت؛لااقل شش ماه صبر کنید. الان هم میگم باید صبر کرد تا ببینیم چه میکنه این "دولت تدبیر و امید". منم خیلی نشانه هارو میبینم  که منو دلسرد میکنه ولی وظیفه من و همه کسانی که تو انتخابات شرکت کردند حمایت وپشتیبانی از دولت و نقد منصفانه عملکرد اونه. از صمیم قلب برای دولت جدید در راه خدمت به ملت و کشور اسلامی عزیزمون آرزوی موفقیت میکنم.

الهی کمک کن تا همیشه "حق بین" و "حق گو" باشیم.

بعد نوشت : صحبت های امروز آقا خیلی امبدوارم کرد. مخصوصا اون قسمتی که دکتر روحانی رو «رئیس جمهوری مطلوب، مورد اعتماد و دارای سوابق روشن انقلابی» خطاب کردن. باید رو کلمه به کلمه صحبتهای آقا فکر و بر اون اساس حرکت کرد تا از مسیر منحرف نشد.